از شوراهای اسلامی محلی تا دموکراسی محلی در جمهوری اسلامی ایران

محمد محمدزاده اصل[1] ، دکتر منوچهر طباطبائی مؤتمنی [2]، دکتر هیبت اله نژندی منش[3] دکتر منوچهر توسلی نائینی[4]، دکتر حسین مسعودنیا[5] چکیده عدم تمرکز اداری یکی از برترین و شگفت­ترین دستاوردهای حقوق عمومی در عصر کنونی به شمار می­رود. بدیهی است با توجه به عنوان کتاب، یعنی شوراهای اسلامی، منظور نوع خاصی از عدم تمرکز یعنی عدم تمرکز محلی است که بر مبنای حوزه­های جغرافیایی شکل می­گیرد. در حقوق اداری نوین، تمرکززدایی در دو جنبه جغرافیایی وفنی مطرح می­شود. شوراهای محلی نمود عینی تمرکززدایی جغرافیایی و شخصیت­های حقوقی حقوق عمومی مانند دانشگاه­ها نمود بارز تمرکززدایی فنی هستند. تمرکززدایی در این مفهوم، براساس دو محور «استقلال مدیریتی» و «انتخابی بودن مقام تصمیم گیرنده» شکل می­گیرد. در نظام اداری مدرن، تمرکززدایی به معنای افزایش اختیارات مقام­های انتخابی است که صلاحیت این مقام­ها تنها در سطح منطقه­ای از کشور قابل اعمال باشد. اما پیش از آنکه با آثار این دستاورد سترگ آشنا شویم باید ابتدا به فلسفه­ حاکم بر عدم تمرکز و جایگاه آن در مردم سالاری­های نوین بپردازیم. واژگان کلیدی: تفویض اختیار، شوراهای محلی، تمرکززدایی، دموکراسی محلی. [1] . گروه حقوق، دانشکده حقوق _ الهیات و معارف اسلامی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد، ایران(نویسنده مسوول)[email protected] [2] . گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران، استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران [3] . گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران، استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبائی تهران [4] . گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران، دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه اصفهان [5] . گروه حقوق، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران، دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه اصفهان